مرغ هوا

فکر کردن به گزینه های ِ خشن ِ روی میز تنها کاریه که از آدم ِ ضعیف بر میاد!دیدم که میگم

ایشون پله های مارپیچ ِ طرح مسکونی بنده هستن که با نرم افزار شادِ اسکچاپ سه بعدی شدن.اتفاقای سبزش به دلیل نداشتن آبجکت درخت تا اطلاع ثانوی نامرئی هستن

حالا مسئله اینه که من خودم حالم از این پله ها هم میخوره چطوری برم به استاد نشون بدم و توقع داشته باشم روحش شاد شه ؟! از ی طرف مهم تر دیگه هم حوصله م نمیگیره دوباره پله کدی کنم و تازه سه بعدی و اووووه...تازه کی ضمانت میکنه روز از نو روزی از نو نشه!

پوچ گرایی چیست و این حرفها...